Elke film op deze lijst heeft zijn eigen unieke kenmerken en verdiensten. Elk met een eigenzinnig thema, variërend van politieke kwesties in “Grey Bees” tot de intieme Nederlandse productie “Melk” van Stefanie Kolk. Onder de indrukwekkende Indiase inzendingen bevindt zich “Kiss Wagon,” epische arthouse film in het Malayalam en Jigarthanda Double X, een epische genre film in het Tamil.
Een belangrijk thema dat ik ontdekte tijdens mijn IFFR-ervaring was de overlap tussen film en muziek, zoals te zien in “Blue Giant,” waar het publiek tijdens een jazz optreden in de film spontaan applaudisseerde. Daarnaast waren er pakkende documentaires, waaronder “Four Daughters,” die met een kalme blauwe sfeer een therapeutische ruimte creëert voor een aangrijpend onderwerp.Ik nodig je uit om deze films zelf dit jaar te gaan ontdekken en te ervaren, want elk biedt een unieke kijk op de kunst van het vertellen van verhalen door middel van film.
10. Banel et Adama
Regisseur: Ramata Toulaye-Sy
Cast: o.a. Khady Mane, Mamadou Diallo
Reis mee naar de betoverende wereld van Afrikaanse cinema met “Banel et Adama.” In een Senegalees dorpje komt de prachtige omgeving tot leven als het decor van een onvergetelijke Shakespeariaanse romance. De getalenteerde regisseur Ramata Toulaye-Sy, die eerder met haar debuutfilm de nominatie in Cannes verdiende, introduceert het eigenzinnige personage Banel. Deze jonge rebel raakt verstrikt in een tijdloos verhaal van liefde en strijd, waarin ze de confrontatie aangaat met conservatieve dorpsleiders en de familie van haar geliefde Adama. “Banel et Adama” is niet alleen een visueel spektakel met adembenemend camerawerk en levendige kleuren, maar biedt ook een universeel verhaal dat de moeite waard is om te ontdekken. Een film die de schoonheid van Afrikaanse cinema in al zijn glorie weet vast te leggen.
Banel e Adama is vanaf 14 maart te zien in de Nederlandse bioscoop
9. Four Daughters
Regisseur: Kaouther Ben Hania
Cast: o.a. Hend Sabry, Nour Karoui
Tijdens IFFR werden tal van boeiende documentaires vertoond, waaronder een grondige blik op giraffen in “Sr.” en het indrukwekkende relaas van een revolutie in “Mario.” Echter, één documentaire stak er voor mij bovenuit. De film van Kaouther Ben Hania, bekend van “The Man Who Sold His Skin,” wist mijn aandacht te grijpen door de perfecte balans tussen vorm en inhoud. Deze film, die zelfs een Oscarnominatie heeft ontvangen, omarmt een prachtige, kalme, blauwe esthetiek, waardoor het nooit confronterend aanvoelt, soms zelfs luchtig. Deze keuze van een therapeutische ruimte blijkt essentieel gezien het heftige onderwerp. Het vermogen van de documentaire om zelfs de grootste zalen muisstil te krijgen, spreekt boekdelen. De daaropvolgende Q&A met Ben Hania onthulde het diepgaande effect van deze schitterende Tunesische documentaire, waarbij het publiek intense betrokkenheid toonde door te vragen naar het welzijn van de protagonisten. Dit is een film die blijvende indruk maakt en de impact van documentaire cinema op haar best laat zien.
Four Daughters is vanaf 11 april te zien in de Nederlandse bioscoop
8. Kiss wagon
Regisseur: Midhun Murali
Cast: Jicky Paul, Reshma Ramachandran
Binnen het diverse aanbod op IFFR werd ook de Indiase film vertegenwoordigd, met bijzondere aandacht voor films in het Tamil, waarover later meer. Maar eerst wil ik de schijnwerpers richten op een opmerkelijk arthouse-epos in het Malayalam. De film vertelt het verhaal van iemand die een kus gaat bezorgen zonder de bestemming te kennen, en het is werkelijk een radicaal meesterwerk. Persoonlijk heb ik nog nooit zoiets verbluffends gezien. Regisseur Midhun Murali creëert een geheel eigen grammatica buiten het gebruikelijke systeem. De film is doordrenkt met cryptische elementen en een intense atmosfeer, maar visueel gezien is het een waar wonder. Gedurende de drie uur durende film worden talloze narratieve lagen in rap tempo onthuld. De ambitieuze combinatie van schaduwpoppen, animatie, dans, muziek en literatuur maakt dit een meer dan terechte winnaar van de Special Jury Award.
7. La Chimera
Regisseur: Alice Rohrwacher
Cast: o.a. Josh O’ Connor, Isabella Rossellini
Sommige films overstijgen eenvoudige categorisering, en “La Chimera” is hier een voorbeeld van. Terwijl het eerdere werk van regisseur Alice Rohrwacher, zoals “Lazzaro Felice (2018),” al indruk maakte met boeiende verhaallijnen en magische sferen, voelt “La Chimera” voor haar opnieuw als iets nieuws en vernieuwends. Arthur (Josh O’Connor) keert terug naar zijn grafrovende familie na zijn tijd in de gevangenis, en het resultaat is werkelijk magisch. Het scenario wijkt sterk af van Rohrwachers eerdere films, waarbij de film lijkt te verdwalen in zijn eigen magie, maar dit gebeurt op een gepaste manier. Met rijke kleuren, sterke personages en intrigerende dromen weet “La Chimera” een unieke filmervaring te creëren.
La Chimera is vanaf 4 april te zien in de Nederlandse bioscoop
6. Blue Giant
Regisseur: Yuzuru Tachikawa
Cast: o.a. Yuki Yamada, Shotaro Mamiya
Een opvallend thema dat mijn aandacht trok, was de naadloze samensmelting van film en muziek op IFFR. Van de postpunk klanken in de openingsfilm “Head South” tot de aanwezigheid van Spinvis en Blondie’s Debbie Harry, was de muzikale diversiteit opmerkelijk. Toch wil ik hier de spotlight richten op een film die op een prachtige manier breekt met het stereotype van de eenzame perfectionistische artiest onder druk, terwijl het de waarde van oefenen en techniek niet uit het oog verliest. Deze balans is verfrissend en gezond. Ik herinner me nog goed dat de film om 9 uur ’s ochtends draaide en volledig was uitverkocht. Tijdens de korte introductie moedigde regisseur Yuzuru Tachikawa het publiek aan om te applaudisseren bij een mooi jazzoptreden in de film. De impact in de zaal was te voelen; twee uur lang ging het publiek herhaaldelijk helemaal los op op deze geweldige film. Kippenvel.
Blue Giant is vanaf 21 maart te zien in de Nederlandse bioscoop
5. Grey Bees
Regisseur: Dmytro Moiseiev
Cast: Volodymyr Yamnenko, Viktor Zhdanov
Op IFFR zich op wereldwijde politieke vraagstukken. Het festival biedt ruimte aan films zoals “Avant Il n’y avait rien,” dat de situatie in Palestina en Israël belicht, en “Terrestrial Verses,” dat kritiek uit op de Iraanse overheid. In vergelijking hiermee lijkt “Grey Bees” wellicht een eenvoudigere film qua verhaal, denk aan ‘Buurman en buurman in de Donbass, maar niet minder belangrijk.’ Twee koppige ouderen blijven achter in de platgebombardeerde ‘grey zone’ en hebben bovendien een grondige hekel aan elkaar. De film is aangenaam om naar te kijken, nooit traag, en biedt altijd voldoende ruimte voor de emotionele reis van de personages. Regisseur Dmytro Moiseiev behandelt de oorlog in Oekraïne met respect, en de personages Sergiich en Pashka zullen niet snel uit mijn gedachten verdwijnen. Een film die op indrukwekkende wijze de menselijke aspecten van conflicten benadrukt.
4. Melk
Regisseur: Stefanie Kolk
Cast: o.a. Frieda Barnhard, Aleksej Ovsiannikov
Een Nederlandse speelfilm die in première ging op IFFR was “Melk” van Stefanie Kolk. Temidden van andere opvallende films zoals het prikkelende “Bijt” en het chaotische “Krazy House,” wist “Melk” ook zeker de aandacht te trekken. De regie in deze film is opvallend sterk. Het is bijzonder om met een delicaat onderwerp zo minimalistisch te kunnen werken. Elk shot in “Melk” is doeltreffend, net als elke uitgesproken zin. De keuze voor muziek of close-ups versterkt de impact van deze film aanzienlijk. De emoties komen op subtiele wijze naar voren, wat “Melk” tot een gedenkwaardige en meeslepende ervaring maakt.
Melk is vanaf 4 april te zien in de Nederlandse bioscoop
3. Jigarthanda Double X
Regisseur: Karthik Subbaraj
Cast: o.a. S. J. Suryah, Raghava Lawrence
Tijdens het festival was er niet alleen aandacht voor het Malayalam van “Kiss Wagon,” maar dus ook voor het Tamil, een andere Zuid-Indiase taal. Films uit Tamil Nadu staan bekend om hun harde en serieuze genre, vaak doordrenkt met politiek commentaar. Dit jaar waren er opvallende vertoningen zoals “Seven Seas Seven Hills” in de VPRO big screen competitie en de wereldpremière van het epische “Viduthalai” van Ventrimaaran. “Jigarthanda Double X” van Karthik Subbaraj was echt een totaalpakket. Het combineert doelgericht politiek commentaar met elementen uit genres als western, gangster, comedy en musical, wat resulteert in een adembenemend geheel dat zowel je hart zal breken als veel epische applaus momenten zal opleveren. En alsof dat nog niet genoeg is, heeft niemand minder dan de man zonder naam, Clint Eastwood, een cameo in deze film! Een niet te missen ervaring voor filmliefhebbers van alle genres.
Jigarthanda Double X is nu beschikbaar via Netflix Nederland
2. Holly
Regisseur: Fien Troch
Cast: o.a. Cathalina Geeraerts, Felix Heremans
In de hoofdcompetitie van Venetië, te midden van de grotere namen zoals “Poor Things,” “Ferrari,” en “Maestro” stond “Holly”. Een klein, intiem drama dat zijn eigen plaats opeiste. Hoewel de manier waarop regisseur Fien Troch individuele scènes met eenvoudige maar intense emoties inzet op het eerste gezicht wellicht eenvoudig lijkt, onthult de film als geheel prachtig en wat Troch tijdens de Q&A omschreef als ‘de grijstinten van emotie’. De combinatie van intense, maar eenvoudige emoties op een kleine schaal, gekoppeld aan subtiliteit over het geheel, maakt “Holly” tot een krachtige film die je niet onberoerd zal laten. Een film die uitnodigt tot een diepgaande en emotionele duik in het menselijke spectrum.
Holly is vanaf 7 maart te zien in de Nederlandse bioscopen
1. Evil does not Exist
Regisseur: Ryusuke Hamaguchi
Cast: o.a. Hitoshi Omika, Ryo Nishikawa
In de wereldcinema heeft Japan altijd een vooraanstaande rol gespeeld, en dit jaar was IFFR geen uitzondering. Terwijl ik eerder al de aandacht vestigde op “Blue Giant,” zijn ook de Tiger Award-winnaar “Rei” van Toshihiko Tanaka en het nieuwste meesterwerk van Shinya Tsukamoto, “Shadow of Fire,” zeker de moeite waard. Maar te midden van deze grootheden schitterde nog een andere Japanse film op IFFR dit jaar. Na het Oscar-succes van “Drive My Car” (2021) had regisseur Ryusuke Hamaguchi eigenlijk genoeg van de filmwereld. Publiciteit interesseerde hem niet, en een nieuwe film stond niet op zijn radar. Tot componiste Eiko Ishibashi hem overhaalde om een visueel project te creëren bij haar nieuwe muziek waaruit “Gift” (2023) is ontstaan. Deze samenwerking voelde goed aan, en het resultaat is deze film over de interactie tussen mens en natuur. Hoewel de camera misschien niet oordeelt, doen de personages dat zeker. De doordachte montage, intrigerende composities, het scherpe oog voor symboliek en de originele muziek van Ishibashi tillen deze film uiteindelijk naar een hoger niveau. Het gedurfde einde bewijst dat Hamaguchi nog steeds iets te zeggen heeft en bereid is gewaagde stappen te zetten. Is dit een western? Het is in ieder geval een film die uitnodigt tot een boeiende ontdekkingstocht.
Evil does not Exist is vanaf 31 maart te zien in de Nederlandse bioscopen
In januari was onze redacteur Jop Emonts samen met hoofdredacteur Yoeri van Esseveld aanwezig op Internationaal Filmfestival Rotterdam 2024 om verslag te doen, zoveel mogelijk panels bij te wonen en tientallen films te zien. Om te inspireren én informeren over nationale en internationale trends en de positie van de filmindustrie.